Yaşamak hepsi

Birgün herşey biter;dertler,kederler, yollar, yolculuklar,arkadaşlıklar,dostluklar,hastalıklar,düğünler, ziyaretler,sevgiler..evet hepsi biter ve en nihayetinde ömürde biter.

Hep bir yerlere,birilerine yetişme,yetiştirme telaşı ile unutuyoruz yaşamayı. uçurtma uçurmayı mesela,yağmurda ıslanmayı, sevdiklerimize sarılmayı,güzel anları ıskalıyoruz.

.Hayatı kendimiz için yaşamaya çalışmıyoruz,sadece bize verilen işleri,görevleri,sorumlulukları yerine getirmeye çabalıyoruz.Biz bunlarla uğraşırken ömürde kayıyor ellerimizden.

Mutlu olamıyoruz zira ne istediğimizi çoktan unutmuş oluyoruz.adanmış bir ömür oluyor hepsi.

Sonra bir bakıyorsunuz hiçbir şey memnun etmiyor sizi.Yazın kışı,kışın yazı özlüyoruz.

Velhasıl kelam mutsuz , asık suratlı ve huysuz olarak adlandırılan o kişi oluyoruz.

Oysa hiç kimsenin umrunda da değilizdir.insanlar farkında değiller ne kadar kötü olduklarının.Bilin diye söylüyorum,herkes biraz kötü aslında ve biz hep kendimize en kötüyüz.Bu yüzden en çok kendinize iyi olun ve en çok kendinize iyi bakın.

Bir varmış bir yokmuş ile bitiyor ömür ve siz gittiniz diye dünya da durmuyor..

Niyetle kısmet arası,yaşamak hepsi.